BÖLÜM 4

1. Olup bitenleri öğrenince Morde­kay giysilerini yırttı, çula sarınıp kül içinde dolaştı. Ardından yüksek sesle acı içinde feryat ederek kenti baş­tan aşağı dolaştı.

2. Sonra sarayın kapı­sına geldi. Çula sarınmış bir kişinin oraya girmesi yasaktı.

3. Her ilde kralın buyruğu okunduktan sonra Yahudiler büyük yas tuttular, ağlayıp feryat etti­ler, oruç tuttular ve çoğu çula sarınıp kül içinde dolaştı.

4. Hizmetçileriyle harem ağaları olup bitenleri ona anlatınca Kraliçe Ester son derece üzüldü. Çulunu çı­kartması için Mordekay'a giysiler gön­derdi, ama o bunları reddetti.

5. Ardın­dan Ester kralın atadığı bir harem ağa­sı olan Hatak'ı çağırttı. Mordekay'a gitmesini, neler olup bittiğini ona sor­masını ve niçin böyle davrandığını öğ­renmesini istedi.

6. Hatak hâlâ kentin ortasına açılan kapının önünde olan Mordekay'ın yanına gitti.

7. Morde­kay olup bitenleri ona anlattı ve Ha­man'ın, Yahudileri yok etmek için, bedel olarak kralın hazinesine para ödemeyi önerdiğini söyledi.

8. Ester'e göstermesi için, Sus'ta yayımlanan ve Yahudilerin kökünün kurutulmasını isteyen buyruğun bir kopyasını ona verdi. Bundan başka Mordekay Ester'e haber gönderdi, kralı görmesini, on­dan yardım dilemesini ve kendi soyu için krala yalvarmasını istedi. Morde­kay Ester'e şöyle dedi: "Eski gösteriş­siz yaşantını anımsa, o günlerde ben seni elimle besliyordum. Krallığın ikin­ci adamı Haman hepimizin ölümü için krala başvurdu. Rabbi'ne dua et, bi­zim adımıza kralla konuş ve bizleri ölümden kurtar!"

9. Hatak geri dönüp Mordekay'ın söylediklerini Ester'e bildirdi.

10. Ester de Mordekay'a şu haberi gönderdi:

11. "Kralın tüm kullarının ve illerinde yaşayan halkın bildiği gibi, oraya çağ­rılmadan sarayın iç kısmında krala yaklaşan bir erkek ya da kadın ölümlecezalandırılır;  olmaya ki kral, altın asası ile onu göstererek yaşamını ba­ğışlasın. Son otuz gün içinde kral beni çağırmış değil."

12. Ester'in bu sözleri Mordekay'a bildirilince,

13. o da şu yanıtı verdi: "Kralın sarayında olduğun için kurtu­lacak olan tek Yahudi olacağını san­ma.

14. Hayır, böyle bir zamanda sus­makta direnirsen, yardım ve kurtuluş Yahudilere başka bir yerden gelecek­tir, ancak gerek sen gerekse babanın soyu yok olacaktır. Kim bilir? Belki de özellikle böyle bir ortamda tahta çıktın."

15. Bunun üzerine Ester, Morde­kay'a şu yanıtı gönderdi:

16. "Şimdi git ve Sus'taki tüm Yahudileri topla. Be­nim için oruç tutun, üç gün süreyle gece gündüz yemeyin ve içmeyin. Ba­na gelince, hizmetçilerimle birlikte ay­nı orucu tutacağım. Ardından yasaya karşın krala gideceğim, ölürsem ölü­rüm."

17. Mordekay oradan ayrılıp Ester­in söylediklerini yaptı.

C-1. Bundan sonra, Rabbin tüm olağanüstü eserlerini anımsayarak Mordekay şöyle dua etti:

2. "Rabbim, saltanat süren sensin, Her şeyin Efendisi sensin, Senin gücün her şeyi yönetir, Sen İsrail'i kurtarmayı dilersen, Hiç kimse sana karşı koyamaz.

3. Evet, sen gökyüzünü ve yeryüzünü yarattın, Gökyüzünün altında var olan Tüm doğaüstü şeyleri sen yarattın.

4. Tüm var olanların Rabbi sensin, Kimse sana karşı direnemez, Rabbim.

5. Sen her şeyi bilirsin; Sen biliyorsun, Rabbim, biliyorsun ki, Beni böyle davranmaya zorlayan, Küstahlık, haddini bilmezlik, boş gurur değildir; Büyüklük taslayan Haman'ı başımı eğerek Selamlamayı reddetmem bu nedenlerle değildir. İsrail'in güvenliği söz konusu olunca seve seve ayaklarını öperim.

6-7. Ancak böyle davranmamın nedeni Bir insanın yüceliğini Tanrı'nın ululuğundan üstün tutmamak içindir. Rabbim, ben ancak sana başımı eğerek selam veririm, Ama kullarına asla; Bunu yapmayı reddettiğim zaman Büyüklük taslamıyorum.

8-9. Şimdi, Rabbim, Tanrım, Kralım, İbrahim'in Tanrısı, Ulusunun canını bağışla! Çünkü insanlar yıkımımızı istiyor, Senin eski mirasını yok etmeyi tasarlıyor. Mirasını gözden kaçırma, Onun bedelini verip Mısır ülkesinden geri aldın.

10. Yakarışımı dinle, Mirasını bağışla, Acımızı sevince çevir. Böylece Rabbim, adına ezgiler okumak için yaşarız; Dudaklarından dökülen sözlerle seni öven kişilerin yok olmasına izin verme."

11. Tüm İsrail var gücüyle haykırdı, çünkü ölümle karşı karşıya gelmişti.

12. Amansız bir tehlike ile karşıla­şan Kraliçe Ester de Rabbi'ne sığındı.

13. Görkemli giysilerini çıkartıp yas el­biselerini giydi. Pahalı kokular yerine başına kül ve gübre döktü. Vücuduna kötü davrandı, onu güçsüz duruma soktu. Başından koparttığı lüle lüle saçlar yerlerde döküntü halindeydi. Oysa es­kiden aynı çevrede mutlu ve zarif bir kadındı.

14. İsrail'in Rabbi'ne, Tanrısı­na şu sözlerle yalvardı: "Rabbim, kralım, yalnız sen varsın, Bana yardım edecek bir sen varsın; Bana yardım et, çünkü yalnızım,

15. Hayatımı tehlikeye atmak üzereyim.

16. Küçükten beri ailemle beraberken bana öğrettiklerine göre, Rabbim, sen tüm uluslar arasında İsrail'i seçtin, Eski zamanlarda yaşamış olan Tüm uluslar arasında atalarımızı seçtin; Bizler sonsuza dek senin mirasın olacaktık; Onlara söz verdiğin biçimde davrandın.

17. "Ama biz sana karşı günah işledik Ve sen bizi düşmanlarımıza teslim ettin. Çünkü biz onların tanrılarına tapındık.

18. Rabbim, sen doğrusun.

19. Ama köleliğimizin acısı Onlara hâlâ yetmedi! Kendi elleriyle putların elini tuttular,

20. Senin dudaklarından çıkan buyrukları kaldırmak için, Senin mirasını ortadan silmek için, Seni öven ağızları susturmak için, Sunağını ve evinin ululuğunu söndürmek için,

21. Onun yerine putperestlerin ağzını açmak için, Değersiz putları övüp Etten ve kemikten bir kralı sonsuza dek putlaştırmak için.

22. "Rabbim, asanı var olmayan yaratıklara teslim etme, İnsanların yıkımımıza bakıp bizimle alay etmelerine Asla izin verme. Tasarılarını onlara karşı çevir, Bize karşı saldırıyı yöneten kişi sayende herkese örnek olsun.

23. "Anımsa bizi, Rabbim; Tehlikeli günler yaşadığımız zaman Verdiğin ilhamla kendini bildir. Bana gelince, beni yüreklendir, Sen ki tanrıların kralısın ve tüm güçlerin Efendisisin.

24. Aslanla karşılaştığım zaman Sen bana kandırıcı sözler ilham et; Duygularını değiştir, düşmanlarımızdan nefret etsin, Böylece düşmanlarımızın ve ona benzeyen herkesin sonu gelsin.

25. Bize gelince, gücünle bizi kurtar, Bana yardım et, çünkü yalnızım, Senden başka kimsem yok, Rabbim.

26. "Sen her şeyi bilirsin, İnançsızların beni onurlandırmasından tiksindiğimi biliyorsun; Sünnetsizlerin, Herhangi bir yabancının yatağından nefret ettiğimi biliyorsun.

27. Sıkıntı içinde olduğumu biliyorsun, Yüksek görevimin simgesinden tiksindiğimi biliyorsun. Kralın sarayına girdiğim zaman bu simge alnımı kuşatıyor, Pis bir paçavraymış gibi ondan tiksiniyorum, Boş zamanlarımda onu giymiyorum.

28. Cariyen Haman'ın sofrasında yemek yemedi, Kralın şölenlerinden hiç zevk almadı, Tanrıların onuruna bir kısmı yere dökülen şaraptan içmedi.

29. Bu önemli göreve getirildiği günden başlayarak bu güne dek Cariyen ancak senden zevk duydu, Rabbim, İbrahim'in Tanrısı.

30. "Ey Tanrım, senin gücün her şeye yeter, Umutsuzların sesini dinle, Bizi günah işleyenlerin elinden kurtar, Beni kaygımdan kurtar."

D-1. Üçüncü gün Ester duasını bitir­di, yakaran kişilerin giydiği yas giysisini çıkarttı ve görkemli giysiler giydi.

2-3. Olağanüstü güzel görünen Es­ter Tanrı'ya dua etti. Tanrı tüm insan­ları korur ve onları kurtarır. Ardından yanına iki hizmetçi aldı. Ester narin haliyle hizmetçilerden birinin koluna girmişti, ötekisi ise onunla yürüyor, yerde sürünen uzun eteğini taşıyordu. Ester hizmetçinin koluna isteksizce yas­lanıyor gibiydi, ama gerçekten vücudu çok zayıftı ve kendini taşıyamıyordu.

4. Öteki hizmetçisi hanımının peşinden yürüyor, yerde sürünen uzun etekleri­ni kaldırıyordu.

5. Ester tüm güzelliği­nin heyecanı ile gül rengindeydi, yüzü sevinç ve sevgiyle ışıl ışıl parıldıyordu; ama korkudan yüreği sıkışmıştı.

6. Birçok kapıdan geçtikten sonra Es­ter kendisini kralın huzurunda buldu. Kral tahtında oturmuştu, altın ve de­ğerli taşlarla parlayan devlet giysileri­ni giymişti. Korkunç bir görünüşü var­dı.

7. Görkemli başını kaldıran kral, Ester'e çok öfkeli baktı. Kraliçe yere yı­kıldı. Ester baygınlık geçiriyordu, yü­zü bembeyaz olmuştu ve başını yanın­da duran hizmetçiye dayamıştı.

8. Ama Tanrı kralın yüreğinde deği­şiklik yapıp onu yumuşattı. Korkuyla tahtından fırlayan kral, Ester'i kolları­nın arasına aldı ve kendine gelinceye dek onu öylece tuttu. Yatıştırıcı söz­lerle onu avuttu.

9. "Neler oluyor, Es­ter?" diye sordu, "Ben senin kardeşi­nim. Yürekli ol, sen ölmeyeceksin.

10. Buyruğumuz halk içindir.

11. Bana gel."

12. Altın asasını kaldıran kral onu Ester'in boynuna dayadı; sonra ona sarılıp şöyle dedi: "Benimle konuş."

13. Ester şöyle yanıt verdi: "Efendi­miz, siz bana Tanrı'nın bir meleği gi­bi göründünüz ve görkeminiz yüreği­mi kaygılandırdı.

14. Çünkü, efendimiz, olağanüstü bir görünüşünüz var ve yü­zünüz cana çok yakın."

15. Ama Ester konuşurken düşüp baygınlık geçirdi.

16. Kral üzüldü ve be­raberinde olan kişiler kraliçenin ken­disine gelmesi için büyük çaba göster­diler.